تأثیر حمل کوله‌پشتی با بارهای مختلف بر پارامترهای کینماتیکی راه رفتن دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهرستان همدان

زمینه و هدف: کوله‌پشتی یکی از ابزارهای شایع و محبوب در میان اقشار مختلف جامعه به ویژه کودکان محسوب می­ شود. بدین سبب هدف از این مطالعه، تعیین اثر حمل کوله‌پشتی با بارهای مختلف، بر پارامترهای کینماتیکی را ه رفتن دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. روش تحقیق: 15 دانش‌آموز با میانگین سنی 0/61± 9/6 سال به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. هریک از آزمودنی‌ها کوله‌پشتی‌هایی با بارهای 0، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن در حال راه رفتن بر روی نوارگردان با سرعت 1/1 متر بر ثانیه به مدت 20 دقیقه حمل کردند. راه رفتن آزمودنی‌ها توسط دوربین دیجیتالی ثبت شد. تجزیه ‌و تحلیل سینماتوگرافی فیلم‌های گرفته ‌شده با نرم‌افزار دارت فیش انجام گرفت. داده‌ها با ANOVA با اندازه‌گیری مکرر تجزیه ‌و تحلیل شدند (0/05>p). یافته‌ها: نتایج نشان داد افزایش بار کوله‌پشتی موجب افزایش معنی‌داری در زاویه خم شدن زانو برای شرایط 15 درصد (0/02=p) و 20 درصد (0/03=p)، افزایش معنی داری در باز شدن مچ پا برای شرایط 15 درصد (0/03=p) و 20 درصد (0/04=p) و افزایش معنی داری در فاصله یک طول قدم برای شرایط 20 درصد (0/02=p) می‌شود. همچنین افزایش بار باعث کاهش معنی‌داری در زاویه خم شدن مچ پا برای شرایط 10 درصد (0/01=p)، 15 درصد (0/02=p) و 20 درصد (0/03=p) و کاهش معنی دار تواتر قدم در شرایط 20 درصد (0/03=p) می‌شود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می‌رسد که حمل کوله پشتی معادل 10 تا 15 درصد وزن بدن برای دانش آموزان مقطع ابتدایی مناسب باشد.